Aπό τα μέσα του 12 αιώνα υπήρχαν στην Λήμνο Bενετοί έμποροι. Οι Βενετοί είχαν καταφέρει από το 1082 να αποκτήσουν με χρυσόβουλο του αυτοκράτορα του Βυζαντίου Αλέξιου του Α,’[1] σημαντικά προνόμια όπως το δικαίωμα να εμπορεύονται ελεύθερα χωρίς να χρειάζεται να πληρώνουν δασμούς ελλιμενισμού και να διαθέτουν Fondaco (αποθήκες).
Η εμπορική δραστηριότητα εκείνα τα χρόνια των Βενετών στη Λήμνο ήταν πολύ έντονη και διέθεταν στο νησί αποθήκες.
Μάλιστα στον Κότσινα είχε δημιουργηθεί μια ακμάζουσα βενετική παροικία.
Επειδή λοιπόν οι Βενετοί έμποροι έμεναν συχνά στο νησί είχαν ανάγκη από κάποιο ναό για να εκκλησιάζονται και για το λόγο αυτό, ζήτησαν στα 1136 από το μητροπολίτη Λήμνου Μιχαήλ και πήραν την παραχώρηση του ναΐσκου του Αγίου Βλασίου ώστε να εκκλησιάζονται σύμφωνα με το καθολικισμό.
Στο δωρητήριο ο μητροπολίτης Μιχαήλ έθεσε στους Βενετούς τον όρο να μην βγαίνουν έξω από τα προκαθορισμένα όρια του ναού και να μην παρενοχλούν τους γείτονες τους.
Μάλιστα στον Κότσινα είχε δημιουργηθεί μια ακμάζουσα βενετική παροικία.
Επειδή λοιπόν οι Βενετοί έμποροι έμεναν συχνά στο νησί είχαν ανάγκη από κάποιο ναό για να εκκλησιάζονται και για το λόγο αυτό, ζήτησαν στα 1136 από το μητροπολίτη Λήμνου Μιχαήλ και πήραν την παραχώρηση του ναΐσκου του Αγίου Βλασίου ώστε να εκκλησιάζονται σύμφωνα με το καθολικισμό.
Στο δωρητήριο ο μητροπολίτης Μιχαήλ έθεσε στους Βενετούς τον όρο να μην βγαίνουν έξω από τα προκαθορισμένα όρια του ναού και να μην παρενοχλούν τους γείτονες τους.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
[1] Το εμπόριο στη Μεσόγειο ήταν από τον 11ο αιώνα μονοπώλιο των ιταλικών πόλεων και κυρίως της Βενετίας και της Γένουας, που είχαν εξελιχθεί σε ισχυρές ναυτικές και εμπορικές δυνάμεις με την ανοχή των Βυζαντινών.
Tags:
ιστορία