Νίκος Παξιμαδάς Ένας Λημνιός Πετρουπουλιώτης

Ο Νίκος Παξιμαδάς γεννήθηκε στο Κοντοπούλι της Λήμνου το 1912.

Πατέρας του ήταν ο Σπύρος Παξιμαδάς.Ο Σπύρος Παξιμαδάς ήταν αντιπρόσωπος[1] του Κοντοπούλιου στις  14 Οκτωβρίου 1912 όταν υπογράφει η διακήρυξη της Ένωσης της Λήμνου με την ηπειρωτική Ελλάδα.

Τα παιδικά του  χρόνια ο Νίκος τα πέρασε στο Κοντοπούλι.
Σπούδασε  στο Γυμνάσιο της Μύρινας. Έτσι από τα 12 χρόνια του έμενε μόνος του μαζί με άλλους συμμαθητές του στη Μύρινα κι η μητέρα του κάθε μέρα του έστελνε φαγητό από το Κοντοπούλι .

Το 1930 σε ηλικία 18 ετών ίδρυσε τον αθλητικό Όμιλο «Ηφαιστία». Σπούδασε Νομική.

Το 1940 επιστρατεύτηκε και πολέμησε στον Πόλεμο στην Αλβανία. Οι κακουχίες και οι μάχες  του προκάλεσαν σοβαρό πρόβλημα υγείας, ιδίως με την ακουή του.

Το 1942 γίνεται  μέλος του ΚΚΕ και θα παραμείνει βασικό στέλεχος του έως το τέλος της ζωής του.

Τη συμμετοχή του στο ΚΚΕ την πλήρωσε με εξορία  στη Μακρόνησο και τον Άγιο Στράτη από το 1948 ως το 1954.

Εξάσκησε τη δικηγορία  υπερασπιζόμενος πολλούς διωκόμενους αριστερούς ενώ παράλληλα ασχολήθηκε με την πολιτική.

Κατέβηκε ως  υποψήφιος βουλευτής στο νομό Λέσβου δυο φορές το 1961 και το 1964, χωρίς ποτέ δυστυχώς να εκλεγεί.

Στις εκλογές του 1961 συμμετείχε με το «Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδας-Π.Α.Μ.Ε[2].» και πήρε μόλις 223 σταυρούς προτίμησης.

Στις εκλογές του 1964 συμμετείχε με την ΕΔΑ και έλαβε 1.198 σταυρούς στη Λήμνο και 365 στη Λέσβο, δηλαδή συνολικά 1.563.

Η Λήμνος δυστυχώς έχασε μια πολύ μεγάλη ευκαιρία να αποκτήσει το δικό της βουλευτή. Αν ο Παξιμαδάς εκείνα τα χρόνια είχε εκλεγεί βουλευτής σήμερα το νησί θα ήταν πολύ διαφορετικό.
Οι Λημνιοί προτιμούσαν να εκλέξουν ως βουλευτή κάποιον Μυτιληνιό ή κάποιον ξένο παρά ένα Λημνιό.
Ιστορικά έχουν μείνει τα οδοφράγματα και οι φωτιές που είχαν τοποθετηθεί, ώστε να εμποδιστεί ο Νίκος Παξιμαδάς να φτάσει και  να μιλήσει  στο χωριό του το Κοντοπούλι κατά τη διάρκεια του προεκλογικού αγώνα.
Ο Παξιμαδάς πληγώθηκε πολύ από τη συμπεριφορά των Λημνιών και για το λόγο αυτό δεν επιχείρησε να ξανακατέβει ως υποψήφιος.

Η Λήμνος πάντα τον πίκραινε και την αγάπη που είχε για την γενέθλια πατρίδα του την έδωσε στην πατρίδα της καρδιάς, τη Πετρούπολη.

Την ίδια χρονιά συμμετείχε ως υποψήφιος πρόεδρος  στις δημοτικές εκλογές της τότε κοινότητας  Πετρούπολης[3] όπου διέμενε, νίκησε τις εκλογές και εκλέχτηκε πρόεδρος της Πετρούπολης. 
Της Πετρούπολης την οποία ερωτεύτηκε και τάχτηκε να υπηρετεί για την υπόλοιπη ζωή του.
Το 1967 με την επιβολή της δικτατορίας ο Νίκος Παξιμαδάς καθαιρέθηκε από την προεδρεία από τη χούντα και στη συνέχεια πέρασε στην παρανομία.
Μεταμφιεσμένος σε ιερέα  κατάφερε και διέφυγε για ένα διάστημα στη Βουλγαρία κατά την περίοδο της δικτατορίας (1967-1974).

Το 1974 επανέρχεται στη θέση του ως δήμαρχος πια, μια και η Πετρούπολη έχει γίνει δήμος.
Εκλέγεται δήμαρχος επί πέντε συνεχόμενες τετραετίες, στις δημοτικές εκλογές των ετών  1975, 1978, 1982, 1986 και 1990, συμπληρώνοντας 20 χρόνια στη θέση του δημάρχου ως το 1994.

Συνήθιζε να λέει: «Από 18 χρονών είμαι στον αγώνα. Απ' το 1942 ως τα σήμερα είμαι οργανωμένο μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Παλεύουμε για μια έντιμη νίκη και πάντα θα παλεύουμε για το καλό της Πετρούπολης. Και σήμερα και αύριο και παραπέρα. Εμπρός στον αγώνα αγωνιστές. Οι αγώνες πάντα όταν είναι σωστοί και τίμιοι, φέρνουν τη νίκη».

Ο Νίκος Παξιμαδάς ταυτίστηκε με τη Πετρούπολη και τη δημιουργία του νέου τότε  δήμου της.
Οι κάτοικοι τον αγαπούσαν, το σεβόντουσαν και το ψήφιζαν ανεξάρτητα από την πολιτική τους πεποίθηση.

Πέθανε στις 27 Μαΐου 2010, σε ηλικία 98 ετών.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη

[1] Μαζί με  άλλους 190 Λημνιούς.

[2] Εκλογικό συνασπισμό της ΕΔΑ.

[3] Η Πετρούπολη το 1964 ήταν ένα νέο προάστιο με 10000 πληθυσμό ,με χωματόδρομους, χωρίς ύδρευση.

---