O Μassimo Cultraro κι η Πολιόχνη

O Massimo Cultraro[1],είναι ένας από τους πιο σημαντικούς ανασκαφείς της Προϊστορικής Πολιόχνης. 
Πρωτοήρθε στην Λήμνο, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 και συμμετείχε στις ανασκαφές της  Πολιόχνης. Mεταπτυχιακός[2] φοιτητής στη Scuola Αrcheologica Italiana di Atene, με υποτροφία του ιταλικού κράτους, επιθυμούσε να μελετήσει τον πολιτισμό του Αιγαίου και να λύσει το γρίφο των δεσμών με τους Ετρούσκους-Τυρρηνούς.
Από το 1993 έως το 1998 συμμετείχε στην ομάδα ανασκαφής της Πολιόχνης[3]ως επιστημονικός σύμβουλος και ταυτόχρονα κατέγραφε και μελετούσε από το 1993-1998, τα ευρήματα της προϊστορικής πόλης, τα οποία εκθέτονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Μύρινας.
Στις ανασκαφές της περιόδου 1993-1998 υπήρξε ιδιαίτερα τυχερός στην ανασκαφή του ως προς τα ευρήματα[4] που έφερε στο φως.
To 1999 ήταν υπεύθυνος της ομάδας συντήρησης της Πολιόχνης και επιστημονικός υπεύθυνος της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής στην ανασκαφή της Ηφαιστείας.
Τα χρόνια πέρασαν κι ο Massimo Cultraro εξελίχτηκε, ως ο πιο εξειδικευμένος και γνώστης του Πολιτισμού του Βορείου Αιγαίου Πελάγους[5] Ιταλός αρχαιολόγος. Ταυτόχρονα από το 2007-2010, ο Massimo Cultraro υπήρξε επιστημονικός διευθυντής του προγράμματος «The Virtual Museum of Iraq», μια επιστημονική-πολιτιστική δραστηριότητα του Υπουργείου Εξωτερικών (Task Force Iraq )και του Εθνικού Κέντρου Ερευνών (CNR) της Ιταλίας.
Πρόκειται για την κατασκευή εικονικού περιβάλλοντος του αρχαιολογικού Μουσείου της Βαγδάτης[6], το οποίο καταστράφηκε 2003.

O Massimo Cultraro από το 2010 είναι Senior ερευνητής του Εθνικού Κέντρου Ερευνών (CNR) της Ιταλίας.

Σε συνέντευξη του το Μάιο του 2011 στη δημοσιογράφο Martina Calogero αποκαλύπτει το μεγάλο του όνειρο που δεν είναι άλλο από την συνέχιση της ανασκαφής της προϊστορικής Πολιόχνης.[7]

Μακάρι, η Πολιόχνη να έχει τη τύχη να επιστρέψει ο Massimo Cultraro κάποια στιγμή ως αρχηγός αποστολής, για να συνεχίσει την ανασκαφή και γιατί όχι, να έχει τη τύχη, να είναι αυτός, που θα φέρει στο φως, τη νεκρόπολη της

Δυστυχώς, η Πολιόχνη για χρόνια είχε ανασκαφείς, οι οποίοι ποτέ δεν την αγάπησαν κι αγνόησαν τα μυστικά της.
Για το λόγο αυτό υπάρχουν ελάχιστες δημοσιεύσεις.
Αποτέλεσμα, να χαθούν σημαντικά στοιχεία από τις ανασκαφές.

Οι πιο πολλές σήμερα διεθνείς δημοσιεύσεις για την Πολιόχνη και το Βόρειο Αιγαίο, φέρουν την υπογραφή του Massimo Cultraro.

Ευχής έργο, το όνειρο του μια μέρα να πραγματοποιηθεί.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
***H φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο της Ευαγγελίας Χ.Λιάπη και έχει ληφθεί κατά την διάρκεια των ανασκαφών,το καλοκαίρι του 1993.Στην κορυφή του λόφου διακρίνεται  ο Massimo Cultraro ενώ σε πρώτο πλάνο είναι η κάθετη τομή που είχαν ανοίξει οι εργάτες στη πλαγιά της Πολιόχνης και της οποίας την επίβλεψη είχε ο Massimo.

---

[1] Ο Μassimo Cultaro γεννήθηκε στη Κατάνια στις 23 Σεπτεμβρίου του 1965.

[2] Ο M. Cultraro σπούδασε Lettere Classiche(Κλασική Φιλολογία) με κατεύθυνση την Αρχαιολογία στο πανεπιστήμιο της Κατάνιας.

[3] Ο τίτλος του διδακτορικού του είναι:«Poliochni del periodo Giallo e le fasi finali del Bronzo antico nell'Egeo settentrionale».

[4] Ο αρχαιολόγος Alberto Benvenuti χαρακτηριστικά συχνά τον πείραζε, λέγοντας του ότι πως είναι ιδιαίτερα τυχερός στις ανασκαφές που πραγματοποιεί.Τη χρονιά 1993 στον αρχαιολογικό χώρο της Πολιόχνης πραγματοποιούσαν ανασκαφικές  τομές σε διάφορα σημεία του άστεως της Πολιόχνης. Μια τομή είχε αναλάβει ο Alberto Benvenuti προς τα τείχη, μια άλλη ο Μassimo Cultraro στην πλαγιά του λόφου, μια ο αρχηγός της αποστολής Santo Tine στο Βουλευτήριο, μια άλλη ο Vicenzo S. Tine στην κεντρική πλατεία, μια άλλη η Antonella Traverso στη Σιταποθήκη.

[5] Ο Μ.Cultraro έχει εξειδικευτεί στην Εποχή του Χαλκού και του Σιδήρου στο Βόρειο Αιγαίο.

[6] www.virtualmuseumiraq.cnr.it

[7] Στην ερώτηση για το κρυφό του όνειρο ο Massimo απάντησε:. Riprendere l’attività di esplorazione nell’abitato dell’età del Bronzo di Poliochni, nell’isola di Lemnos, che è stato uno degli fiori all’occhiello della ricerca italiana in Grecia negli anni 1930-1940. Si tratta di una città del III millennio a.C. in ottimo stato di conservazione e pluristratificata come Troia.