‘Εθιμα του Αγιοστρατ’γού (8 Νοεμβρίου)

Η ημέρα των Ταξιαρχών, του Αγιοστρατ΄γού όπως την αποκαλούσαν τα παλαιότερα χρόνια στο νησί, ήταν πολύ σημαντική για τους απλούς Λημνιούς.
Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να ευχαριστήσουν τους Ταξιάρχες και ιδιαίτερα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ έτσι, ώστε να τους φροντίσει κατά τη στιγμή της εξόδου τους.

Πίστευαν, πως ο Αρχάγγελος την ώρα του θανάτου, ήταν εκείνος που αποσπούσε τη ψυχή από το σώμα.

Τη παραμονή της γιορτής του λοιπόν φρόντιζαν πρωτίστως, ώστε το βράδυ να μην ξεχάσουν έξω από το σπίτι κάποιο προσωπικό τους αντικείμενο, π.χ. το τουρβά ή το μπαστούνι τους.

Το βράδυ πίστευαν, ότι ο Αρχάγγελος Μιχαήλ θα περνούσε από τις γειτονιές και τα σπίτια, για να καταγράψει, αυτούς που θα έπαιρνε.

Αν έβλεπε λοιπόν κάποιο προσωπικό αντικείμενο, θα θυμόταν και τον ιδιοκτήτη του αντικειμένου και έτσι αυτός θα γραφόταν στη λίστα του Μιχαήλ.[1]
Οι Τούρκοι,τον Ταξιάρχη τον αποκαλούσαν "Τζαναλιτζή" δηλαδή ψυχοβγάλτη και το φοβόντουσαν πολύ.

Όταν κάποιος ήταν πολύ άρρωστος, οι συγγενείς του προσεύχονταν, νήστευαν και έταζαν πως σαν θεραπευτεί, θα τον έφερναν, να προσκυνήσει στη Μυτιλήνη, στο Μανταμάδο ,στον «Ταξιάρχη»

Το προσκύνημα στον «Ταξιάρχη» στη Μυτιλήνη, οι Λημνιοί το θεωρούσαν πολύ μεγάλη ευλογία και προσπαθούσαν τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους να τον επισκεφτούν στο Μανταμάδο.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Ἐβουλόμην σοι, Μιχαήλ, ᾄσμα πρέπον

ᾎσαι πρεπόντως, ἀλλ' ἄϋλον, οὐκ ἔχω.