Πριν από λίγα χρόνια στο Μόναχο, επιστρέφοντας από ένα υπερατλαντικό ταξίδι και περιμένοντας την πτήση μου για Αθήνα καθόμουν στο καφέ του αεροδρομίου. Δίπλα μου καθόταν μια μεγάλη άγνωστη μου παρέα αποτελούμενη από Έλληνες.
Η παρέα γελούσε δυνατά. Ένας 20χρονος νεαρός αφηγείται, πως μια φορά αναγκάστηκε να πληρώσει υπέρβαρο στην Ελλάδα.
Φεύγοντας, έλεγε ο νεαρός, η γιαγιά μου μου έδωσε δυο τυριά. Τι τα ήθελα, χρυσάφι τα πλήρωσα.
Ξαφνικά λες κι άκουσα να χτυπούν καμπανάκια. Είχα ακούσει τις δυο λέξεις κλειδιά. Τυρί[1] και υπέρβαρο .
-Συγνώμη διέκοψα το νεαρό στη Λήμνο συνέβη αυτό;
-Ναι ,μου απάντησε ο άγνωστος μου νεαρός[2]. Στη Λήμνο. Που το ξέρετε, με ρώτησε.
Στη ζωή μου έχω κάνει πολλά ταξίδια. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ποτέ μου δεν έχω πληρώσει υπέρβαρο εκτός από μια φορά. Μια φορά κι αυτή η φορά ήταν στη Λήμνο. Αξέχαστο. Αλλά όχι μόνο εγώ. Το ίδιο είχε συμβεί στους συγγενείς, γνωστούς και φίλους μου. Το υπέρβαρο πληρώνεται μόνο στη Λήμνο.
Μόνο στη Λήμνο. Γιατί στη Λήμνο και μόνο στη Λήμνο τηρείται κατά γράμμα ο κανονισμός για το υπέρβαρο.
Θυμάμαι το δικό μου περιστατικό και ακόμα νευριάζω. Όπως θυμάμαι και τον επαγγελματία Σωτήρη Χασάπη, ο οποίος μου αφαίρεσε το ποσό που πλήρωσα για υπέρβαρο από το ποσό της ενοικίασης του αυτοκινήτου γιατί δεν ήθελε να φύγω στενοχωρημένη και θυμωμένη από το νησί.
Τι μου τα θύμισε όλα αυτά. Φίλοι μου με μικρό παιδί εδώ και καιρό θέλουν να έρθουν στην Αθήνα για προγραμματισμένες ιατρικές εξετάσεις.
Πλοίο πια δε πιάνει στο νησί λόγω των κινητοποιήσεων. Μόνη λύση το αεροπλάνο. Η τριμελής αυτή οικογένεια θα χρειαστεί για να ταξιδέψει από τη Λήμνο στην Αθήνα και να επιστρέψει, έναν ολόκληρο μισθό, μόνο για τα εισιτήρια. Είναι χειμώνας και τα ρούχα πιο πολλά και βαριά Κι αν αυτή τη φορά δε χρειαστεί να πληρώσουν το αντίτιμο του υπέρβαρου(πέρυσι το είχαν πληρώσει), το υπέρβαρο θα είναι αυτή τη φορά στη καρδιά τους καθώς η μετάβαση τους από τη Λήμνο στην Αθήνα αποτελεί πλέον μια μικρή περιπέτεια.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
Αναρτήσεις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου