Το θυμάρι της Λήμνου

Το θυμάρι είναι ένας μικρός πολυετής θάμνος του γένους Thymus που αγαπά να φύεται στις γειτονιές της Μεσογείου.

Το όνομα του συνδέεται με το ρήμα θύω που σημαίνει θυσιάζω. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τα άνθη του για να θυμιάσουν και να εξαγνίσουν τους ναούς τους.

Ενώ οι Ρωμαίοι πίστευαν ότι ο καπνός από θυμάρι που καίγεται έδιωχνε μακριά τους σκορπιούς. Οι κοπέλες, το Μεσαίωνα κεντούσαν πάνω σε μαντηλάκια ένα θυμάρι και στα άνθη του μια μέλισσα κι έδιναν τα μαντηλάκια στους αγαπημένους τους ιππότες.

Το φυτό του θυμαριού δε ξεπερνά τα σαράντα εκατοστά. Τα άνθη του έχουν χρώμα μωβ .

Το θυμάρι έχει δυο εχθρούς. Τη φωτιά και την υπερβόσκηση. Η φωτιά μπορεί να το εξαφανίσει. Περιοχές που στο παρελθόν ήταν θυμαρότοποι μετά από μια φωτιά, εξαφανίστηκαν τα θυμάρια και αντικαταστήθηκαν από αφάνες.

Η Λήμνος στο παρελθόν διέθετε μεγάλες εκτάσεις με θυμάρια ιδιαίτερα στην ανατολική Λήμνο, στα οποία όφειλε την εξαιρετική ποιότητα του μελιού της.

Το αιθέριο έλαιο που παράγει το θυμάρι που φύεται στη Λήμνο είναι εξαιρετικό και δίνει σχεδόν την τριπλάσια ποσότητα από οποιοδήποτε άλλο θυμάρι της Μεσογείου.

Στη δεκαετία στου 1980 λόγω των πυρκαγιών που προκλήθηκαν στο νησί παρουσιάστηκε αισθητή μείωση των θυμαρότοπων[1]. Το 1977 ο πρόεδρος του Αγροτικού Μελισσοκομικού Συνεταιρισμού Λήμνου, που εδρεύει στο Μούδρο έκανε έκκληση προς τους κατοίκους του νησιού να είναι προσεκτικοί με τις πυρκαγιές.

Προειδοποιούσε τότε: « Σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα, η γη μας θα μοιάζει με σεληνιακό τοπίο. Μέχρι τώρα έχουν καεί 50.000 στρέμματα σε ορεινές περιοχές με θυμάρι. …Πολλά μέρη που ήταν κατάφυτα από θυμάρι, έχουν μείνει γυμνά. Κάνουμε έκκληση για το συμφέρον των κτηνοτρόφων και μελισσοτρόφων του νησιού, να έλθει ειδικός υπάλληλος, να διαπιστωθεί η πραγματική κατάστασις. Οι εμπρησταί έχουν αποκτεινωθεί και απειλούν να τα κάψουν όλα»

Ο πολλαπλασιασμός[2] του θυμαριού είναι ιδιαίτερα δύσκολος λόγω ότι ο σπόρος του είναι ιδιαίτερα μικρός. Ως τρόποι πολλαπλασιασμού του θυμαριού προτιμούνται τα μοσχεύματα και οι παραφυάδες.

Ήδη από την αρχαιότητα το θυμάρι χρησιμοποιούταν για θεραπευτικούς σκοπούς

Συνιστάται για την καταπολέμηση πολλών μολυσματικών ασθενειών του γαστρεντερικού σωλήνα, των ουροφόρων αγωγών, των πνευμόνων(ιδανικό για το άσθμα) αλλά και των οδόντων.

Η θυμόλη χρησιμοποιείται σε οδοντόπαστες, σαπούνια αλλά και σε αντισηπτικά. Χρησιμοποιείται επίσης  στη μαγειρική.

Η δράση του επίσης ως ρόφημα είναι εξαιρετική ιδιαίτερα όταν αναμειχθεί με φασκόμηλο και μέντα.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

***Η  φωτογραφία είναι του Στράτου Σακαλή

---

[1] Με το βασιλικό διάταγμα του Βασιλικό Διάταγμα της 30 Ιουνίου του 1938, είχε απαγορευτεί μερικώς η κοπή κι εκρίζωση μελισσοτροφικών φρυγάνων, επιχειρώντας να προφυλάξει κυρίως τους θυμαρότοπους από την εξαφάνιση.

[2] Η σπορά στο χωράφι είναι ιδιαίτερα δύσκολη επειδή ο σπόρος είναι πολύ μικρός.,αναλογούν σχεδόν 3.300-4000 σπόροι ανά γραμμάριο.