Μετά την πτώχευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας του 1876 η
έλλειψη νομισμάτων μικρής κυρίως χρηματικής αξίας ήταν πολύ έντονη.Τα νομίσματα, ιδιαίτερα τα κέρματα τότε ήταν πολύ δυσεύρετα γιατί σύμφωνα με την οθωμανική νομοθεσία οι φόροι έπρεπε να πληρώνονται σε κέρματα κι όχι σε καιμέδες (χαρτονομίσματα). Έτσι
η δημογεροντία της Λήμνου αποφάσισε να χρησιμοποιήσει παλαιότερα κι άχρηστα κέρματα
και να τα κυκλοφορήσει ως τοπικά νομίσματα των χωριών της Λήμνου. Χρησιμοποιήθηκαν τότε χάλκινα νομίσματα που διέθεταν οι εκκλησίες
του νησιού και τα οποία δεν έφεραν πλέον καμία νομισματική αξία.Τα χάλκινα αυτά νομίσματα σφραγίστηκαν με το αρχικό
οικόσημο του χωριού. Έτσι τα νομίσματα
αυτά κυκλοφορούσαν κυρίως εντός της περιφέρειας του χωριού και με τα νομίσματα
αυτά συναλλάσσονταν οι κάτοικοι μεταξύ τους.Οι παράδες όπως ονομάζονταν ήταν παλιά χάλκινα νομίσματα
της οθωμανικής αυτοκρατορίας πάνω στα οποία ήταν χαραγμένο με πρόχειρο συνήθως τρόπο
το αρχικό γράμμα του κάθε χωριού.Έτσι το χωριό Ατσική χρησιμοποιεί το γράμμα Α
ενώ τα Καμίνια το γράμμα Κ. Χρησιμοποιήθηκαν τότε νομίσματα των 40, 20, 10, 5 παράδων
τα οποία μετά την πτώχευση είχαν αποσυρθεί από την κυκλοφορία και δεν είχαν καμιά αξία.Όποιος χρειαζόταν ψιλά μικρής νομισματικής αξίας έδινε
στην εκκλησία ένα μετζίτι και οι επίτροποι του το εξαργύρωναν δίνοντας του τους
αντίστοιχους παράδες τους οποίους είχαν προηγουμένως σφραγίσει με το αρχικό
γράμμα του χωριού. Τα σφραγισμένα αυτά νομίσματα,οι παράδες χρησιμοποιήθηκαν
στα λημνιακά χωριά μέχρι και το 1908.Πολλά από αυτά τα νομίσματα βρέθηκαν κυρίως στις στέγες
των σπιτιών όπου τα έριχναν συνήθως οι κάτοικοι κάνοντας κάποιες ευχές για ευμάρεια.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
