Η Λήμνος κι οι κρυμμένοι θησαυροί

Τη δεκαετία του 1940 και λίγο μετά τη γερμανική κατοχή ένας Λημνιός που κατοικούσε στο χωριό Κοντοπούλι μια μέρα ενώ έσκαβε το κτήμα του ανακάλυψε ένα θησαυρό με χρυσά νομίσματα.Ο θησαυρός λέγεται ότι ζύγιζε δυόμισι κιλά.

Ο Λημνιός βρήκε το θησαυρό αλλά δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει για να επωφεληθεί.Χρόνια φτωχικά, αμάθεια, στερήσεις, απομόνωση.Έτσι εμπιστεύτηκε το μυστικό σε ένα συγγενή του.Ο συγγενής του πονηρός όπως ήταν πήρε το θησαυρό με το πρόσχημα να τον βοηθήσει στην εξαργύρωση, πήγε στην Αθήνα τον εξαργύρωσε, κράτησε τα χρήματα για τον εαυτό του κι εξαφανίστηκε.

Ο Λημνιός από το Κοντοπούλι για χρόνια διηγούνταν το πάθημα του στο καφενείο του χωριού του και μοιρολογούσε.

Μια μέρα τη δεκαετία του 1950 ένα Λημνιός από τα Καρπάσι έβοσκε το κοπάδι του.Κάποια στιγμή σταμάτησε σε μια πηγή για να ποτίσει τα ζωντανά.Πότισε πρώτα το άλογο του και βιαστικά το έδεσε για να συνεχίσει το πότισμα του κοπαδιού.Ξαφνικά εξαιτίας μιας μέλισσας το άλογο ξιπάστηκε,τρόμαξε και στην τρομάρα του πάνω σήκωσε την τεράστια γούρνα πάνω στην οποία ο βοσκός είχε πρόχειρα δέσει το άλογο του.Ο τόπος γέμισε με χρυσές λίρες.

Κατά τη δεκαετία του 1960 Λημνιός κάτοικος του Λειβαδοχωρίου καθώς όργωνε το κτήμα του βρήκε ένα μεγάλο τσουκάλι γεμάτο τουρκικούς παράδες.Άχρηστα νομίσματα είπε ο γεωργός απογοητευμένος και τα πέταξε στη χωματερή.Πήγαν τα μικρά παιδιά του χωριού στη συνέχεια τα πήραν και τα έπαιζαν αφού δεν είχαν καμμιά αξία.

Δεκαετία του 1970.Καλλιόπη.Μια ομάδα από καμμιά δεκαριά παιδιά πηγαίνει με τα πόδια στην παραλία του Κέρους για μπάνιο.Σταματούν σε ένα μποστάνι παίρνουν ένα καρπούζι, το ανοίγουν,τρώνε και συνεχίζουν την πορεία τους προς τη θάλασσα.Ξαφνικά ακούγεται μια παιδική φωνή να ενημερώνει τους φίλους του.

-Κοιτάξτε τι βρήκα!!!!Τα παιδιά σταματούν και κοιτάζουν το φίλο τους ο οποίος κρατά ένα πακέτο με ελληνικά χαρτονομίσματα των δεκαετιών 1920, 1930 και 1940.Θησαυρός είπαν με μια φωνή τα παιδιά.

-Που τα βρήκες?

-Εδώ, στο μονοπάτι καθώς περπατούσαμε, είπε το παιδί.

Τα παιδιά μοιράστηκαν το θησαυρό τους έτσι ώστε όλοι να πάρουν από λίγα χαρτονομίσματα και χαρούμενα συνέχισαν για το μπάνιο τους στη θάλασσα.

Το 1980 μια οικογένεια από το Θάνος κληρονομεί το πατρικό της σπίτι.Παλιό σπίτι εκατονταετίας.Το σπίτι για χρόνια ήταν εγκατελειμένο. Οικογενειακός θρύλος συνέδεε τον αρχικό ιδιοκτήτη του σπιτιού που ήταν μυλωνάς με χρυσές λίρες. Η οικογένεια αποφασίζει να το επισκευάσει. Γκρεμίζουν ένα εσωτερικό τοίχο για να δημιουργήσουν ένα ενιαίο χώρο που θα ένωνε την κουζίνα με το καθιστικό, ξυλώνουν τα παλιά ξύλινα πατώματα που είχαν καταστραφεί κι αλλάζουν τα κεραμίδια.Οι συγγενείς τους επαναλαμβάνουν ασταμάτητα υπάρχει θησαυρός.Οι ένοικοι αδιαφορούν αλλά συνεχίζουν τις εργασιές .

Αποτέλεσμα.Ο θησαυρός δεν βρέθηκε.Τι βρέθηκε? Ένα σπαθί το οποίο είχαν χτίσει στον εσωτερικό τοίχο και μια χούφτα από οθωμανικά χάλκινα νομίσματα και λίγα ιταλικά νομίσματα της Κατοχής.Τα περισσότερα νομίσματα βρεθήκαν στα κεραμίδια.

Μέσα της δεκαετίας του 1990.Μια γερμανίδα τουρίστρια επισκέπτεται τη Λήμνο κι αρχικά διαμένει σε μια σκηνή στο Κέρος.Φωτογραφίζει εξωκλήσια και στα καφενεία των χωριών που επισκέπτεται ρωτάει τους ντόπιους και συλλέγει πληροφορίες για διάφορες τοποθεσίες. Αργότερα στήνει τη σκηνή της κοντά σε ένα παραθαλάσσιο εξωκλήσι.Όταν έφυγε οι κάτοικοι είδαν ότι είχε σκάψει δίπλα στο ιερό.Στο χωριό συζητήθηκε έντονα το γεγονός.Κόρη γερμανού διοικητή είπαν πως ήταν κι έψαχνε για το θησαυρό που'χε κρύψει ο πατέρας της λίγο πριν την αποχώρηση του γερμανικού στρατού από το νησί.

Δεκαετία 2000.Μια παρέα παιδιών εκεί που έπαιζε κοντά σε ένα ρυάκι βρήκαν χρυσές λίρες.Αργότερα έμαθαν πως οι λίρες άνηκαν σε ενοίκους ενός σπιτιού που ήταν κοντά στο ρυάκι.Το 1942 καθώς οι Γερμανοί είχαν κάνει έφοδο στο σπίτι τους όπως και στα υπόλοιπα σπίτια του χωριού οι ένοικοι φοβούμενοι ότι θα τους πάρουν τα κοσμήματα και τα νομίσματα τους τα πέταξαν από το παράθυρο στο ρυάκι.Αργότερα πήγαν να συλλέξουν το θησαυρό τους όμως κάποια νομίσματα είχαν χαθεί μέσα στην πλούσια βάστηση.Αυτά τα νομίσματα τυχαία βρήκαν τα παιδιά εξήντα χρόνια αργότερα.

Οι ιστορίες για τους θησαυρούς και τους χρυσοθήρες του νησιού πολλές.Όμως κάθε φορά που γίνεται αναφορά σε μια ιστορία σκέφτομαι το παραμύθι του Αισώπου με τον γεωργό πατέρα και τους γιους.Πεθαίνοντας τους ενημέρωσε πως ο θησαυρός του είναι θαμμένος στο αμπέλι του.Δεν έπρεπε όμως να ξεριζώσουν τα κλήματα για να τον βρουν.Μπορούσαν να σκάψουν γύρω από τις ρίζες και να κλαδέψουν όσα κλήματα τους εμπόδιζαν.Ο γιοι κατάφεραν και βρήκαν το θησαυρό.Ο θησαυρός ήταν, είναι και θα είναι  η καλλιέργεια του αμπελιού.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη