Η Φαντινιώ του Κάστρου

Τα προυτινά τα χρόνια, εκεί γύρω στα 1850 στο Κάστρο γεννήθηκε η Φαντινιώ.

Η Φαντινιώ ήταν μια φτωχή λημνιοπούλα που έζησε στα πέτρινα χρόνια της τουρκοκρατίας καθώς και της παρουσίας των ξένων δυνάμεων στο νησί.

Φοίτησε στο δημοτικό σχολείο του Κάστρο κι έμαθε ανάγνωση, γραφή, ιστορία και γεωγραφία.

Η Φαντινιώ ήταν τόσο φτωχή που δεν μπορούσε να αγοράσει ούτε τα απαραίτητα για το σχολείο της τετράδια και βιβλία. Ωστόσο ο ζήλο της για μάθηση ήταν πολύ μεγάλος.

Ήταν ιδιαίτερα έξυπνη και κατάφερε να μάθει ακόμα και τουρκικά καθώς και λίγα γαλλικά.

Η Φαντινιώ αν και ήταν ιδιαίτερα όμορφη, δεν παντρεύτηκε μολονότι οι άντρες της αφιέρωναν τραγούδια γεμάτα από έρωτα όπως:

 «Αν δεν σε πάρω Φαντινιώ

 κι αν δεν γενής δική μου

με το μαχαίρι θα σφαχτώ,

δεν θέλω τη ζωή μου».

Η Φαντινιώ ζούσε ως κοσμοκαλόγρια στο Κάστρο. Κύριο μέλημα της να συλλέγει από τα σπίτια τις λίστες με τα ονόματα «Υπέρ Υγείας» και «Υπέρ Αναπαύσεως» και να τα πηγαίνει στον ιερέα για να τα διαβάσει.

Τα χρόνια ήταν ιδιαίτερα δύσκολα και μετά τη Μικρασιατική Εκστρατεία τα θλιβερά μαντάτα είχαν μαυροφορέσει αρκετά σπίτια του Κάστρου ενώ εννιά οικογένειες της πόλης είχαν αγνοουμένους ή αιχμαλώτους.

Η Φαντινιώ είχε λόγια παρηγοριάς για όλους.

Ζούσε σε ένα σπίτι που’ χε μόνο τρεις τείχους. Ο τέταρτος είχε γκρεμιστεί προ πολλού.

Σε ένα δωμάτιο αυτού του σπιτιού ζούσε η Φαντινιώ. Για οροφή είχε ράψει τσουβάλια και τα είχε στερεώσει στις τέσσερις γωνιές του δωματίου. Για έπιπλα είχε ένα τραπέζι, μια καρέκλα κι ένα στρώμα που κείτονταν πάνω στα σανίδια.

Η Φαντινιώ ζούσε παρέα με τη γάτα της τη Μελπομένη και τις κότες της.

Τα κρύα βράδια του χειμώνα η Φαντινιώ συνήθιζε να παίρνει τις κότες της στο κονάκι της και να τις σκεπάζει με τσουβάλια για να μην κρυώσουν.

Η γειτονιά της οι κάτοικοι του Κάστρου ευλαβικά πρόσεχαν και φρόντιζαν τη Φαντινιώ μέχρι τα τελευταία της.

Αμέσως μετά την εξόδιο της Φαντινιούς με το μειδίαμα του Παραδείσου στα χείλη, γκρεμίστηκε κι η σκάλα του φτωχικού της. Ήταν πλέον περιττή καθώς η ταπεινή γερόντισσα Φαντινιώ είχε ήδη μεταβεί να προσκυνήσει τον Δημιουργό της.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

***Αφορμή για να γνωρίσω τη Φαντινιώ υπήρξε μια ηθογραφία της Ανεμώνης του 1926.Η προσωπικότητα της Φαντινιούς με εντυπωσίασε γιατί είχε όλα εκείνα τα λημνικά χαρακτηριστικά της αγνότητας που συναντούσες παλαιότερα στους ανθρώπους του νησιού.Ταπείνωση, Ευλάβεια, Αλληλεγγύη και υπέρμετρη Αγάπη τόσο για το Δημιουργό όσο και για τον πλησίον.