Η συγκοινωνία της Λήμνου στα χρόνια του μεσοπολέμου

Τα πρώτα βενζινοκίνητα οχήματα που κυκλοφόρησαν στη Λήμνο ήταν  στις αρχές της δεκαετίας του 1920.Αυτά τα οχήματα ήταν και τα πρώτα λημνιακά λεωφορεία[1]που διέσχισαν το κακοτράχαλο έδαφος του νησιού για να εξυπηρετήσουν τους κατοίκους. Αρχικά ήταν  μικρά ιδιωτικά οχήματα 14αρων θέσεων κυρίως ευρωπαϊκής κατασκευής.

Κατά τα έτη 1920-1925 θα εμφανιστούν  οι πρώτες διατάξεις οι οποίες θα καθορίζουν την κυκλοφορία αυτών των οχημάτων. Πρόκειται για τις  διατάξεις : Ν.Δ. 24812 Σεπτεμβρίου 1922 καθώς και το Π.Δ. 715 Οκτωβρίου 1925.

Στη Λήμνο το 1924, η διαδρομή Κάστρου –Μούδρου γινόταν με το βενζινοκίνητο αυτοκίνητο του Δ.Τάρου. Το όχημα έφερε το όνομα «Ατρόμητος[2]». Το λεωφορείο 14 θέσεων ξεκινούσε στις 6.45 π.μ. από το Μούδρο, διερχόταν από τη γέφυρα του Βάρους στις 7.10 π.μ., από το Λειβαδοχώρι στις 7.30 π.μ. και έφτανε στο Κάστρο στις 8.30 π.μ. Το δρομολόγιο επιστροφής στο Μούδρο γινόταν με αναχώρηση από το Κάστρο στις 3.45 μ.μ. και με ενδιάμεσες στάσεις στο Λειβαδοχώρι και το Βάρος.

Το κόστος του εισιτηρίου ήταν 15 δραχμές για τη διαδρομή Μούδρο-Κάστρο ενώ για τη διαδρομή Λειβαδοχώρι-Κάστρο στοίχιζε 10 δραχμές.Η τιμή του εισιτηρίου ήταν ιδιαίτερα υψηλή.

Στα 1925 ένα άλλο βενζινοκίνητο όχημα το «Εξπρές» πραγματοποιούσε τη διαδρομή Κάστρο –Πλάκα. Όταν μάλιστα στο κακοτράχαλο δρόμο Κοντοπούλι –Πλάκα ο οδηγός του «Εξπρές» έχασε τη ρεζέρβα του οχήματος του(η οποία συνήθως βρισκόταν στο πίσω μέρος του οχήματος) ο ιδιοκτήτης με δημοσίευση του σε τοπική εφημερίδα προσέφερε το ποσό των 200 δραχμών σε όποιο έβρισκε και παρέδιδε τον τροχό.

Στα 1926-1927 τη διαδρομή Πορτιανού –Κάστρου εκτελούσε το συνεταιρικό  όχημα των Δ.Μόσχου και Π.Βασιλείου. Το όχημα καθώς ήταν μεταχειρισμένο και πολύ παλιό γρήγορα αποσύρθηκε. Στην ίδια γραμμή Πορτιανού-Κάστρο το 1929 μπήκε το όχημα «Βύρωνας» του Ευριπίδη Κρικελαϊδη[3].

Οι ιδιοκτήτες λεωφορείων στη Λήμνο στα 1928 με επιστολή τους στην εφημερίδα ΛΗΜΝΟΣ διαμαρτύρονται για την κατάσταση που βρίσκεται το οδικό δίκτυο καθώς και των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν εξαιτίας της έλλειψης μέτρων.

Οι ιδιοκτήτες οχημάτων που υπογράφουν την επιστολή διαμαρτυρίας είναι οι : Δ.Τάρος, Σ.Χαψής, Β.Μπανανής, Ν.Μπαλτζής, Ν.Μπιζάς, Ι.Ψυχολάρης, Κ.Αναγνωστέλλης,  Στ.Αγγελοκαστρίτης, Ε.Αγγελίδης, Δ.Βαφειάδης.

Χαρακτηριστικά αναφέρονται στη λειτουργία πεταλοποιείου και καροποιείου κοντά στο παλαιό χάνι και καθώς απουσίαζε το πεζοδρόμιο οι εργασίες γίνονταν εντός του οδοστρώματος με αποτέλεσμα ο οδηγός του λεωφορείου να αναγκάζεται να σταματήσει καθώς ο πεταλωτής ευγενικά του ζητούσε: «Παρακαλώ ένα λεπτό να περάσω ένα καρφί ακόμη στο γάδαρο ή να ρίξω ένα σίδερο σε ένα τροχό».

Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Λεωφορείο=Λεώς(λαός)+φέρω

[2] Παλαιότερα θεωρούσαν απαραίτητο τα οχήματα να φέρουν κι αυτά ονόματα.Με το όνομα «Ατρόμητος» υπήρχε και πλοίο το οποίο την ίδια χρονιά έκανε το  δρομολόγιο Λήμνο-Μυτιλήνη.

[3] Το όχημα «Βύρωνας» είχε αγοραστεί μεταχειρισμένο από τον Δ.Τάρο.