Ο περιηγητής Porcacchi στο νηολόγιο του σημειώνει στη περιοχή το όνομα Cogito το οποίο στα λατινικά σημαίνει "σκέφτομαι".
Προφανώς το cogito ήταν μια σημείωση του Porcacchi για να ξαναδεί το χάρτη και επειδή δε βρήκε το όνομα του χωριού παρέμεινε το Cogito.
O Porcacchi αντλούσε πληροφορίες από άλλα νηολόγια χωρίς ποτέ να επισκεφτεί τη περιοχή.
Το ίδιο έγινε και με άλλους περιηγητές αργότερα οι οποίοι στην ουσία αντέγραψαν το χάρτη του Porcacchi.
Το όνομα του χωριού στα λημνιακά είναι «Φσίν» ενώ οι κάτοικοι αποκαλούνται Σφνάδις.
Σύμφωνα με τον Γ.Μέγα το επίθετο είναι σφνάδκους (σφνάδκα ουνόματα) αλλά υπάρχει και ρήμα σφνίζ που σημαίνει φυσάει άνεμος ανάμεσα σε στενό άνοιγμα.
Ο σίφουνας στα λημνιακά λέγεται σούφνας.
Έτσι ο λαογράφος υποστηρίζει ότι το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Σουφίν, Σφίν και από αντιμετάθεση των συμφώνων σ και φ έγινε Φσίν και ετυμολογικά έγινε Φυσίνη.
Ο Γεώργιος Μέγας ,ο οποίος επισκέφτηκε τη Φυσίνη το Σεπτέμβρη του 1938 με εντολή της Ακαδημίας Αθηνών για λαογραφικούς σκοπούς, αναφέρει ότι η γύρω από το χωριό περιοχή είναι σκεπασμένη από ένα λεπτό στρώμα άμμου κι όταν φυσήξει γίνεται χαμός. «Να δης λίχνος,χαλασμός! Όταν λιχνά, σκών’ άμμου, γίνιτι σύννεφου».
Ο Γεώργιος Μέγας συνομίλησε με τους κατοίκους, εξέτασε τη μορφή των παλαιών σπιτιών του χωριού και φωτογράφησε τα σπίτια και τα οικιακά σκεύη τους. Επισκέφτηκε την οικία του Γεώργη Γεωργαλά και το φωτογράφισε.
Σύμφωνα με την ιδιοκτήτρια ήταν ένα «σπίτ’ τρακόσια χρονού, παλιό, γενοβέζ’κο». Φωτογραφίζει ακόμα το σπίτι με το αξάιτο και τη αξάτα του Τριανταφύλλου Κλειδή.
Ενώ σημειώνει και τη μαρτυρία του Κωνστ. Ατταλειώτη ότι: « Τα προυτνά τα σπίτια ήταν καλύβια. Πριν τα σπίτια ήταν χαμόγεια κ’ ύστερα τα’ φκιαξαν ανώγεια. Παππούζιμ κάdαν σε καλύβ’, σε χαμόγειο».
Σήμερα το χωριό είναι χωρισμένο σε δυο τμήματα, έτσι όπως τα χωρίζει ο δρόμος που οδηγεί στον Άγιο Σώζο.
Πρόκειται για ένα όμορφο χωριό που δυστυχώς αργοπεθαίνει ενώ τα παλιά σπίτια δεν αναπαλαιώνονται αλλά σιγά σιγά καταρρέουν.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
Προφανώς το cogito ήταν μια σημείωση του Porcacchi για να ξαναδεί το χάρτη και επειδή δε βρήκε το όνομα του χωριού παρέμεινε το Cogito.
O Porcacchi αντλούσε πληροφορίες από άλλα νηολόγια χωρίς ποτέ να επισκεφτεί τη περιοχή.
Το ίδιο έγινε και με άλλους περιηγητές αργότερα οι οποίοι στην ουσία αντέγραψαν το χάρτη του Porcacchi.
Το όνομα του χωριού στα λημνιακά είναι «Φσίν» ενώ οι κάτοικοι αποκαλούνται Σφνάδις.
Σύμφωνα με τον Γ.Μέγα το επίθετο είναι σφνάδκους (σφνάδκα ουνόματα) αλλά υπάρχει και ρήμα σφνίζ που σημαίνει φυσάει άνεμος ανάμεσα σε στενό άνοιγμα.
Ο σίφουνας στα λημνιακά λέγεται σούφνας.
Έτσι ο λαογράφος υποστηρίζει ότι το αρχικό όνομα του χωριού ήταν Σουφίν, Σφίν και από αντιμετάθεση των συμφώνων σ και φ έγινε Φσίν και ετυμολογικά έγινε Φυσίνη.
Ο Γεώργιος Μέγας ,ο οποίος επισκέφτηκε τη Φυσίνη το Σεπτέμβρη του 1938 με εντολή της Ακαδημίας Αθηνών για λαογραφικούς σκοπούς, αναφέρει ότι η γύρω από το χωριό περιοχή είναι σκεπασμένη από ένα λεπτό στρώμα άμμου κι όταν φυσήξει γίνεται χαμός. «Να δης λίχνος,χαλασμός! Όταν λιχνά, σκών’ άμμου, γίνιτι σύννεφου».
Ο Γεώργιος Μέγας συνομίλησε με τους κατοίκους, εξέτασε τη μορφή των παλαιών σπιτιών του χωριού και φωτογράφησε τα σπίτια και τα οικιακά σκεύη τους. Επισκέφτηκε την οικία του Γεώργη Γεωργαλά και το φωτογράφισε.
Σύμφωνα με την ιδιοκτήτρια ήταν ένα «σπίτ’ τρακόσια χρονού, παλιό, γενοβέζ’κο». Φωτογραφίζει ακόμα το σπίτι με το αξάιτο και τη αξάτα του Τριανταφύλλου Κλειδή.
Ενώ σημειώνει και τη μαρτυρία του Κωνστ. Ατταλειώτη ότι: « Τα προυτνά τα σπίτια ήταν καλύβια. Πριν τα σπίτια ήταν χαμόγεια κ’ ύστερα τα’ φκιαξαν ανώγεια. Παππούζιμ κάdαν σε καλύβ’, σε χαμόγειο».
Σήμερα το χωριό είναι χωρισμένο σε δυο τμήματα, έτσι όπως τα χωρίζει ο δρόμος που οδηγεί στον Άγιο Σώζο.
Πρόκειται για ένα όμορφο χωριό που δυστυχώς αργοπεθαίνει ενώ τα παλιά σπίτια δεν αναπαλαιώνονται αλλά σιγά σιγά καταρρέουν.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη
Αναρτήσεις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου