Κοντοπούλι

Το Κοντοπούλι[1] είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά της ανατολικής Λήμνου. 
Ο οικιστικός πυρήνας του χωριού σχηματίστηκε στα τέλη του 15ου αιώνα, ύστερα από μετακίνηση του πληθυσμού της Ηφαιστείας[2].Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι στα περισσότερα από τα σπίτια του χωριού έχουν χρησιμοποιηθεί ως δομικό υλικό κολώνες από την αρχαία Ηφαιστεία.

Το Κοντοπούλι ήταν πάντα ο αγαπημένος προορισμός των περιηγητών.
Ο Pococke, το 1739, επισκέφτηκε το Κοντοπούλι και το σημείωσε ως Οντοπόλ, ενώ κατά την επίσκεψη του στα 1858, ο Conze, το κατέγραψε ως Kondopuli.

Το 19ο αιώνα το Κοντοπούλι(συνήθιζαν να το αποκαλούν και Κονδοπούλ’) εξελίσσεται σε ένα από τα σημαντικότερα κεφαλοχώρια της ανατολικής Λήμνου, χάρη στο πλούσιο κάμπο[3] του.

Στα 1892 άρχισε να χτίζεται ο μεγαλοπρεπής ναός του πολιούχου του χωριού, Αγίου Δημητρίου.

Το δημοτικό σχολείο του χωριού χτίστηκε το 1910 με δωρεές Αιγυπτιωτών.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1912, όταν υπογράφει η διακήρυξη της Ένωσης της Λήμνου με την ηπειρωτική Ελλάδα, αντιπρόσωπος του Κοντοπούλιου ήταν ο Σπύρος Παξιμαδάς.

Τον 20^ο αιώνα το Κοντοπούλι εξελίσσεται σε εμπορικό κέντρο της ανατολικής Λήμνου.
Απόδειξη της εμπορικής κίνησης που εξελισσόταν στο Κοντοπούλ[4]ι είναι τα εντυπωσιακά εμπορικά καταστήματα του 20^ου αιώνα που ακόμη  υπάρχουν στο χωριό.

Τα κτίρια αυτά, αποτελούν σήμερα ιστορικά μνημεία του χωριού. Τα περισσότερα όμως χρήζουν επιτακτικά άμεσης συντήρησης. 
Σε ένα aπό αυτά τα κτίρια το 1941 έδρευε η γερμανική Commadatour.

Το Κοντοπούλι έγινε πανελλαδικά γνωστό ως τόπος εξορίας.
Στο Κοντοπούλι έζησε ως εξόριστος για ένα διάστημα κι ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Γ.Ρίτσος. Κατά την περίοδο της διαμονής του στο Κοντοπούλι[5] έγραψε το «Καπνισμένο Τσουκάλι» και το «Ημερολόγιο Εξορίας». .

Στη μεταπολεμική περίοδο, ο κάμπος του χωριού γέμισε με βαμβάκια. 
Τότε έγιναν μια σειρά από γεωτρήσεις(τρυπανιές τις αποκαλούσαν) και ανοίχτηκαν πολλά πηγάδια.

Το 1960 με την παρακμή της βαμβακοκαλλιέργειας, οι Κοντοπλιανοί πήραν το δρόμο της μετανάστευσης. 
Αρχικά προς το εξωτερικό κι αργότερα προς τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ελλάδας.

Το Κοντοπούλι  σήμερα είναι ένα από τα ομορφότερα χωριά της Λήμνου.
Ο κάμπος του  εξακολουθεί ακόμα και σήμερα να καλλιεργείται.Το χωριό τείνει να ενωθεί με την Καλλιόπη, καθώς οι κάτοικοι χτίζουν στα χωράφια τους κι έτσι ελαχιστοποιούν την απόσταση που τα χωρίζει.

Ένας επιφανής Λήμνιος, που γεννήθηκε στο  Κοντοπούλι, ήταν ο Νικόλαος Παξιμαδάς. Ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ και δήμαρχος της Πετρούπολης για πέντε τετραετίες.
Ευαγγελία Χ.Λιάπη

---

[1] Ονομάστηκε έτσι από τον βυζαντινό γαιοκτήμονα Κοντόπουλο.Ο Κοντόπουλος δώρισε μέρος των κτημάτων του στη μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους.

[2] «…καταστραφείσα υπό σεισμού η Ηφαιστία διεσκορπίσθησαν οι κάτοικοι εις τα πέριξ χωριά…» παπά-Αγγελής Μιχέλης(1934)

[3] Ο Hauttecoeur ,ο οποίος επισκέφτηκε το χωριό στα 1903, αναφέρει ότι στον πλούσιο κι έφορο κάμπο του χωριού, οι ντόπιοι καλλιεργούσαν σιτηρά, βαμβάκι, λινάρι και καπνό.

[4] Το Κοντοπούλι ήταν το κεφαλοχώρι, στο οποίο ερχόντουσαν κι έκαναν τις αγορές τους οι κάτοικοι από το Ρεπανίδι ,το Ρωμανού, τη Καλλιόπη, την Πλάκα και την Παναγιά.

[5] Στρατόπεδο Συγκέντρωσης Πολιτικών Κρατουμένων,Κοντοπούλι Λήμνου ,Δεκέμβριος 1948 - Φεβρουάριος 1949