Τα Καμίνια της Λήμνου στα 1920-1930

Τα Καμίνια της Λήμνου στα 1920-1930 έζησαν τις πιο σημαντικές ιστορικές στιγμές χάρη στην ανασκαφή της Πολιόχνης από την Ιταλική Αρχαιολογική Σχολή Αθηνών καθώς την περίοδο αυτή το χωριό έγινε πολλές φορές πρωτοσέλιδο στον ευρωπαϊκό τύπο που ζητούσε να μάθει για την πορεία των ανασκαφών.

Η δεκαετία 1920-1930 στιγματίστηκε από τη μικρασιατική καταστροφή ενώ οι δύσκολοι χειμώνες που ακολούθησαν έφεραν στο χωριό φτώχια και πείνα. Η κάθε οικογένεια είχε τουλάχιστο πέντε παιδιά να θρέψει. Φτώχια. Μεγάλη Φτώχια.

Το 1928 ο πληθυσμός του χωριού ήταν 654 άτομα, στην μεγαλύτερη ίσως δυναμική που έφτασε ποτέ το χωριό.

Πρόεδρος της Κοινότητας ήταν ο Δημήτριος Ψαραδέλλης, ιερέας ο Αθανάσιος Κατακουζηνός και Διευθυντής του Δημοτικού Σχολείου ο Δημήτριος Βαφειάδης.

Ο Διευθυντής του δημοτικού σχολείου Δημήτριος Βαφειάδης είχε διαταραγμένες σχέσεις με τους κατοίκους του χωριού τους οποίους αποκαλούσε συνήθως αμαθείς κι απολίτιστους.

Οι σχέσεις Καμινιωτών και δασκάλου διαταράχτηκαν ακόμα περισσότερο όταν στην καλοκαιρινή σχολική εορτή πιάστηκαν στα χέρια καθώς ο αυταρχικός Διευθυντής τους μάλωσε γιατί οι γονείς δεν είχαν πάει να παρακολουθήσουν τη γιορτή ενώ την ίδια στιγμή τα καφενεία του χωριού ήταν γεμάτα κόσμο. Στη γιορτή είχαν πάει να την παρακολουθήσουν μόνο ο πρόεδρος της κοινότητας, ο ιερέας κι ο ψάλτης. Οι Καμινιώτες πάλι κατηγορούσαν το δάσκαλο ότι ήταν μονόχλωτος κι υπερόπτης.

Την ίδια στιγμή μια όμορφη, δραστήρια κι αγωνιστική ομάδα Καμινιωτών προσπαθούσε πολύ για το χωριό, αναζητώντας στήριγμα κι αρωγή κυρίως στους απόδημους Αιγυπτιώτες.

Στα 1929 χτίστηκε το πέτρινο γιοφύρι πάνω από τον ξεροπόταμο για να ενώσει τους δυο μαχαλάδες  και τότε για πρώτη φορά έγινε η τηλεφωνική σύνδεση του χωριού με την επικράτεια.

Ο ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εξωραΐστηκε με καινούργιες αγιογραφίες και συντηρήθηκε η κεντρική κρήνη που τροφοδοτούσε το χωριό με πόσιμο νερό.

Μέσα σε αυτή την ατμόσφαιρα οι Καμινιώτες  είδαν μια μέρα ξαφνικά στο χωριό τους να καταφτάνει  η Ιταλική αρχαιολογική Σχολή Αθηνών.

Οι Καμινιώτες αντικρίζοντας τον αρχηγό της αποστολής  τον καθηγητή Κλασσικής Αρχαιολογίας Alessandro Della Seta τον αντιμετώπισαν  λες κι ένας ολύμπιος θεός είχε ξαφνικά κατέβει στο χωριό.

Η επιβλητική παρουσία του  Alessandro Della Seta με την κάπα, τις δερμάτινες γκέτες ως προέκταση των υποδημάτων του για να μη σκονίζεται το παντελόνι του, το μπαστούνι με την ασημένια λαβή, καλαίσθητα ενδεδυμένο κι αρωματισμένο, εντυπωσίασε πολύ τους  Καμινιώτες.

Ο αυταρχικός χαρακτήρας του κατά ένα παράξενο τρόπο υπερτόνιζε την αμηχανία τους και μεγάλωνε το θαυμασμό τους προς το πρόσωπο του. Όλοι οι Καμινιώτες παρακαλούσαν να δουλέψουν για αυτόν αισθανόμενοι ένα παράξενο πολιτισμικό χρέος.

Πως όμως να είδαν οι Ιταλοί αρχαιολόγοι το χωριό στα 1920 όταν ήρθαν στα Καμίνια; Με ξεναγό τον Emanuele Papi, τον Καθηγητή Κλασσικής Αρχαιολογίας και Διευθυντή της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής Αθηνών θα επιχειρήσουμε να ανοίξουμε ένα χρόνο πριν από την εκατονταετία 1920-2020 τη χρονοπύλη του χωριού μας. Μαζί μας θα είναι κι ο προϊστάμενος της Εφορίας  Αρχαιοτήτων Λέσβου, κ. Παύλος Τριανταφυλλίδης.

Το Grupetto μαζί με το Μουσικό Εργαστήρι Λήμνου θα μας ταξιδέψει μουσικά στο παρελθόν ενώ τη βραδιά θα κλείσει το Χορευτικό Συγκρότημα του Πολιτιστικού Συλλόγου Μούδρου «Π.Κουντουριώτης»

Το ΔΣ του «Συλλόγου Καμινιωτών Λήμνου Η Πολιόχνη» μας προσκαλεί μέσα από την εκδήλωση που ετοίμασε "Τα Καμίνια τη δεκαετία 1920-1930" να συνταξιδέψουμε στα Καμίνια, στα 1920-1930.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη