Καλό ταξίδι, θεία.

Πριν από τρεις ημέρες τα ξημερώματα της 5^ης Αυγούστου του 2020, την παραμονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τότε που οι Ουρανοί ανοίγουν και οι αγνοί τη καρδία όψονται τον Κύριο, έφυγε για το αιώνιο ταξίδι η θεία Αδαμαντία Ανδρεάδη.Η Αδαμαντία γεννήθηκε στα Καμίνια της Λήμνου το 1934.Γονείς της η Καμινιώτισσα Τασώ Καρίπη και ο Μουδρινός με καταγωγή όμως από το Κοντιά Στράτος Θεολόγος. Η Αδαμαντία υπήρξε μέλος μιας ενδεκαμελής οικογένειας .Εννιά αδέλφια. Ο Βασίλειος, η Αντωνία, η Παρασκευή, η Αδαμαντία, ο Κώστας, ο Ηλίας, η Αργυρία, η Κατερίνα κι ο Χαράλαμπος.

Τα πέντε κορίτσια της οικογένειας, οι αδελφές Θεολόγου υπήρξαν οι καλλονές των Καμινίων της εποχής τους. Όμορφες γυναίκες, κοινωνικές, καλόψυχες και φιλοσοφημένες. Η αγάπη και το νιάσιμο που έτρεφε η μια για την άλλη αξιοσημείωτο. Οι δεσμοί της αδελφικής αγάπης πολύ σφικτοί και έντονοι. Παράδειγμα ξεχωριστό.Η ενδεκαμελής οικογένεια κατοικούσε στον Πάνω Μαχαλά των Καμινίων. Η Αδαμαντία από μικρή, αμέσως μετά την αποφοίτηση της από το δημοτικό μαθήτευσε κοντά στη μοδίστρα των Καμινίων την Παρθενόπη και έμαθε την τέχνη της Ραπτικής.Παντρεύτηκε τον Αντώνιο (Ανδρέου) Ανδρεάδη και μετοίκησαν αρχικά στην Αθήνα όπου η Αδαμαντία εργάστηκε ως μοδίστρα με εξαιρετική πελατεία.

Στη συνέχεια η Αδαμαντία κι ο Αντώνης μετανάστευσαν στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Απέκτησαν δυο παιδιά τον Αργύρη και την Αναστασία(Σούλα). Στη Γερμανία εργάστηκαν για πολλά χρόνια και στα τέλη της δεκαετίας του 1980 επέστρεψαν στην Αθήνα όπου και βιοπορίστηκαν ανοίγοντας Αρτοποιείο στην περιοχή της Αργυρούπολης αρχικά και στη συνέχεια στο Μούδρο.Στο Μούδρο που βρισκόταν σε οικονομικό μαρασμό την εποχή εκείνη η δημιουργία του ιδιοκτήτου Αρτοποιείου της οικογένειας Ανδρεάδη έδωσε άλλο αέρα και δυναμική στο χωριό.

Η θεία Αδαμαντία καλοσυνάτη και με το χαμόγελο στα χείλη, πάντα με τον καλό λόγο για το συνάνθρωπο της βοήθησε και το μαγαζί τη δεκαετία 1990-2000 υπήρξε σημείο αναφοράς για το χωριό όχι μόνο του Μούδρου αλλά και των όμορων κι απομακρυσμένων χωριών καθώς τα ανεφοδίαζε καθημερινά με αρτοσκευάσματα. Η απώλεια του συζύγου της τον Αύγουστο του 1996 και στη συνέχεια του γιού της του Αργύρη τη σημάδευσαν. Με Ιώβεια υπομονή κι εσωτερικό πόνο η θεία Αδαμαντία πορεύτηκε στη συνέχεια με απώλειες οικογενειακές, τραγωδίες και δράματα στο συγγενικό κύκλο .Τα μάτια της ήταν πάντα κόκκινα. Μάρτυρας αδιάψευστος του πόνου της. Συμπαραστάτες της η κόρη της, η Σούλα και η πολυαγαπημένης της εγγονής της, η Μάντι.Τα τελευταία χρόνια η έλευση της δισέγγονης της της Αναστασίας απάλυνε το πένθος της. Η θεία Αδαμαντία ήταν μια Λήμνια Καμινιώτισσα ξεχωριστή. Αξιοπρεπής, αξιολάτρευτη, αγωνίστρια, δυναμική, ευαίσθητη, καλόγνωμη και καλοσυνάτη.Διέθετε κοινωνικές δεξιότητες πηγαίες και υψηλό αξιακό σύστημα που στηρίζονταν στην αγάπη για τον πλησίον της και στο σεβασμό.

Καλό ταξίδι, θεία Αδαμαντία και Καλό Παράδεισο. Αιώνια σου η μνήμη.

Θερμά συλλυπητήρια, Σούλα και Μάντι.

Με πόνο ψυχής.

Ευαγγελία Λιάπη