Η δική μου Λήμνος

Η Λήμνος είναι μια νήσος απέραντη, πολύ όμορφη και γοητευτική έτοιμη να καλωσορίσει τον επισκέπτη της και να τον καλοδεχθεί. Η Λήμνος  όμως της καρδιάς μου είναι τα απομακρυσμένα κι απομονωμένα από την κοσμοπολίτισσα Μύρινα χωριά. Είναι η ανατολική Λήμνος και συγκεκριμένα το ΝΑ άκρο του νησιού. Η δική μου Λήμνος αρχίζει  από ένα πλάτωμα.Ένα πλάτωμα που βρίσκεται ψηλά στην κορυφή μιας ανηφόρας.Αριστερά ο Κορακάς, δεξιά τα ερείπια του Παλαιόκαστρου του Μούδρου  κι απλώνεται μέχρι το ακρωτήρι της Αγιάς Ειρήνης.Όταν φτάσω λοιπόν σε εκείνο το  πλάτωμα κι αντικρίσω  τη  θάλασσα και τη χερσόνησο της ΝΑ Λήμνου βρίσκομαι στη δική μου Λήμνο,στη Λήμνο της καρδιάς μου.Το πρωινό αγιάζι με τα αρώματα της ακονιζιάς,του θυμαριού και της λυγαριάς με καλωσορίζουν.Πλησιάζω στα Καμίνια κι από μακριά αντικρίζω το μισό χωριό, τον πέρα μαχαλά.Πρωινός καφές στην Πολιόχνη, εκεί, απέναντι από τις ακτές της Τρωάδας με καλούς φίλους κι αφηγήσεις ιστοριών.Όλοι  έχουν να αφηγηθούν κι από μια ενδιαφέρουσα ιστορία που σημάδεψε τη μνήμη αλλά και το παρελθόν τους.Κι έπειτα ο δρόμος μ' οδηγεί στους ραχιώτες Μύλους κι από εκεί στον Άγιο Μάρ'νο και τους Πύργους.Τα απομεινάρια της παλαιάς καστροπολιτείας της Σκάλας.Στη συνέχεια Γούδηλα.Το ομορφότερο ερειπωμένο πλέον μεσαιωνικό χωριό που υπάρχει στον ελλαδικό χώρο πλαισιώνει τη δική μου κι άγνωστη σε πολλούς Λήμνο.Κάθε φορά που θα επισκεφτώ το ερειπωμένο χωριό Γούδηλα θυμάμαι τα λόγια ενός φίλου μου πανεπιστημιακού, καθηγητή Φυσικής που μου έλεγε πως στη Λήμνο υπάρχει χρονοπύλη.Σίγουρα αν υπάρχει χρονοπύλη θα βρίσκεται σε αυτά εδώ τα μέρη. Λιμανάκι της Αγιάς και Παναγιά της Σκάλας.Αγνάντεμα του πελάγους και αρώματα  από το φλισκούνι,τη μέντα και τ'άλλα βότανα που φύονται στην περιοχή.Φυσίνη κι Άγιος Σώζος.Κάθε φορά που βρίσκομαι εκτός Λήμνου και κλείσω για λίγο τα μάτια μου κι ονειρευτώ τη Λήμνο, πάντα το σημείο που επιλέγω είναι ο Άγιος Σώζων.Η καρδιά της δική μου Λήμνου βρίσκεται εκεί.Μετά Σκανδάλη.Το χωριό με τα πιο καλοχτισμένα και καλοδιατηρημένα σπίτια του νησιού που δεν πρόδωσε την παράδοση,τίμησε την αφθονία της τοπικής πέτρας που του πρόσφερε η φύση και κατοικείται από καλόγνωμους και φιλόξενους ανθρώπους.Συνεχίζω προς το ακρωτήρι της Αγιάς Ειρήνης. Αστιβιές και θυμαρέλια. Σαν φτάσω όμως στο ακρωτήρι με καλωσορίζει το εκκλησάκι του Αγίου Στεφάνου.Η θέα καταπληκτική. Παρατηρώ το γκρεμό."Του Καλτσόπ' το πήδημα" μου λένε.Όταν κάποτε τα πολύ παλαιά χρόνια έγιναν ιπποδρομίες στην περιοχή για να τιμηθεί ο Άγιος Γιώργης ο Μυροβλήτης,ο αναβάτης  Καλτσόπης δεν κατάφερε να σταματήσει τ'άλογο του κι έτσι έπεσε στο γκρεμό.Επιστροφή.Αυτή τη φορά κατευθύνομαι προς το Παραδείσι. Εκατόν δυο λαγκάδες έλεγαν ο παλαιότεροι πως υπάρχουν από το ακρωτήρι μέχρι το Παραδείσι.Εκατόν δυο μαγικά και μυστηριώδη λαγκάδια που οδηγούν σε όμορφα ακρογιάλια.Συναντώ τον Άγιο Γιώργη τον Καμαρωτό και κινούμαι προς τον Άγιο Γιώργη τον Ορφανό.Πολυαγαπημένος ο Άγιος στην ερημική περιοχή του ακρωτηρίου.Κατευθύνομαι προς το Σκίδι και μετά τον Παρθενόμυτο.Ερειπωμένος οικισμός με έξοχο αρδευτικό σύστημα που εκμεταλλεύονταν τα ύδατα του Παραδεισιού.Οδηγούμαι στο χωριό της Αγιάς Σοφιάς. Περνώ από την οικία Μπούμπουρα του 1866 (σημείο μέτρησης για τους ντόπιους της ισχύος των σεισμών),την πλατεία με τις μυλόπετρες του Σαμόμυλου και των εξαρτημάτων του, τ'Αμπαρούδ' και τα μουρσά και γνωρίζομαι με τους λιγοστούς αλλά τόσο φιλόξενους, προοδευτικούς και ρομαντικούς κατοίκους του χωριού.Οι κάτοικοι της Αγιάς Σοφίας είναι οι ξεχωριστοί Λημνιοί που αγαπούν με πάθος τον τόπο τους και προσπαθούν ιδιαίτερα για αυτό.Αυτή είναι η δική μου Λήμνος.Η Λήμνος της καρδιάς μου.Η ΝΑ άκρη του νησιού.Μια απομακρυσμένη, ερημική κι ανεξερεύνητη περιοχή με τα περισσότερα εξωκλήσια του νησιού.Αποτέλεσμα του έντονου θρησκευτικού συναισθήματος δεν είμαι σίγουρη αλλά είμαι σίγουρη με τους πιο ενδιαφέροντες, φιλοσοφημένους, πολυπράγμονες, φιλόξενους και καλοσυνάτους ανθρώπους.Γιατί οι άλλοι οι ζηλιάρηδες, οι μικρόψυχοι κι οι κακόγνωμοι στη δική μου Λήμνο δεν υπάρχουν.

Ευαγγελία Χ.Λιάπη